Yarımfabrikat (VI Hissə)

       

Aradan 20 gün keçdi...Günəş axşamçağı öz yeknəsək nəğmələrini söyləyərək buludların arasından süzülüb gedərkən yaşadığım kiçik şəhərin insanlarını qəribə bir hüznə bürüyürdü.Onların çoxu yorğun, səs-küylü iş gününün sonunda evlərində isti çay içmək, ailəsi ilə söhbətləşmək üçün tələsirdilər.
     Mənsə hələ də bu qəribə şifrələrin nə olduğunu anlamaqda çətinlik çəkirdim. Evimizin yaxınlığından bir opera mügənnisinin həzin səsi gəlirdi...Santa Lucia...Santa Lucia..
     Bu səs az qala şəhərin bütün küçələrinə yayılıb axşamım həzin abu-havasını şövqə gətirirdi. Və əlbəttə acı həqiqəti mənim üçüb təkrarlamaqdan artıqlamasıyla zövq alırdı.Bəlkə də nahaq yerə əsəbləşirdim o sadəcə qarşısına çıxan hər insanla əylənən, onların hislərinə hörmət etməyən vecsiz bir adam idi.Dəqiqələr saatın əqrəblərindən süzülüb əbədiyyətə qovuşur, şifrələrsə hələ də sırrı açılmamış  olaraq qalırdı. Kim idi bu qəribə adam?Məndən nə istəyirdi?Onu təkrar görə biləcəkdimmi, yaxud nə vaxtsa səsini eşitmək mənə qismət olacaqdımı? Hər nə olursa olsun, onu yenidən görmək mümkün olarsa mütləq bütün suallarıma cavab alacağıma dair özümə söz vermişdim.

Şeytanın Sənət Əsəri (V Hissə)

     

       İnsan bəzən nə etmək lazım olduğunu bilmir.Dayanmış saat əqrəbi kimi olduğu yerdə donub qalır.
        Mən necə də axmağam, sadəcə ani təbəssümə, qəribə görünüşə aldanan bir axmaq...Bu adam məni barmağına dolayıb, hələ üstəlik buna şəxsən mən özüm- Tonika Qarayeva izn vermişəm.Bu halda yalnız bir çıxış yolu qalır.O da, buradan birdəfəlik getmək və Azad haqqında olan kəllə-mayallaq əhvalatı hər detalına kimi yaddan çıxartmaqdır.Yeri gəlmişkən kim bilir bəlkə heç adı da Azad deyildir.Əli, Rauf, Əsəd, Malik ya da çox güman ki, Vüsal ola bilər.Eh bu fikirlər, kifayət qədər sarsaqladım.Yaxşısı qaranlıqda üzü üstə yerə çırpılıb olduğumdan da axmaq görünmədən tələsik buradan qaçım.
          Ağlımda bu düşüncələrlə qapıya doğru addımladım.Ətrafda həzin sakitlik hökm sürürdü, duman çəkilib getmiş haradasa yaxın küçələrin birində gizlənmişdi.

Dahilərin Son Sözləri

1. Leonardo Da Vinçi:

"Mən Allahı və insanları təhqir etmişəm.Əsərlərimi istədiyim səviyyədə yarada bilməmişəm."

2. Janna Dark:

"Mən sizin Allahı qəbul etmirəm"

Psixoloji Test- "Evlənməyə hazırsınızmı ?"

Xoşgördük dəyərli oxucu, sizin üçün bir neçə psixoloq tərəfindən tərtib olunmuş, "Evlənməyə hazırsınızmı?!" adlı test kəşf etdim.Ümid edirəm ki, xoşunuza gələcəkdir.

Testin Qaydaları: Suallara cavab verin.Sonda veriyiniz cavabları A B və C variantları üzrə sayın.Məs: A-5 B-5 C-10. Daha sonra hər bir variant üçün testin sonunda verilmiş cavabları oxuyun və psixoloji baxımdan evliliyə hazır olub, olmadığınızı öyrənin.

1. Bu əşyalardan hansı sizə daha yaxın gəlir.

Xəzinələri Xarabalıqlarda Axtarın ( lV Hissə )

     

Arxadan bir səs ucaldı: Dayan..
       Sanki o an Haydın susdu, Bethovenin 5-ci sinfoniyası öz əzəmətli ruhu ilə bu xarabazara çevrilmiş morqun-ölülər xəstəxanasının bütün otaqlarına yayılmağa başladı.Beşinci sinfoniya- həyəcanın musiqisi, qaçışın, həbs olunmanın, cəsarətin və mübarizənin musiqisi...

       Bir anlıq özümü sərhəddən narkotik maddə keçirməyə çalışarkən gömrük nəzarətçisi tərəfindən saxlanılmış narkoman kimi hiss etdim.Ancaq bir az cəsarətimi toplayıb arxaya çevrilməyi bacardım.
       O an musiqi susdu, lakin hələ də xəyalım pianonun dilləri üzərində süzülür, ruhuma qarışan bu möhtəşəm ifanın təkrarolunmaz notları ardı-arası kəsilmədən ifa olunurdu.
      Dəhlizin o biri başında peyda olan bu qara kölgə yavaş addımlarla mənə tərəf yaxınlaşdı.Həyəcandan az qala dilim tutulacaqdı.

20 Məşhur Adamın İmzası

1. Fridrix Nitsşe 
Məşhur Alman filosofu, filoloq.

2. İmmanuel Kant
Alman fəlsəfəsinin banisi, neoklassik.

3. Volfqanq Amadey Mozart
Dahi bəstəkar, musiqiçi, drijor.

Giriş Qadağandır. ( III Hissə)

Hər şey dumanlı bir cümə günü başladı.Şiddətli ildırım çaxır, yağış bir saniyə olsun səngimək bilmirdi.Günorta vaxtı olmasına baxmayaraq sankı hava qaralmış bu hüznlü mart gününü öz tutqun aurasına qərq etmişdi.
      Kitabxanadan çıxıb evə doğru addımlamağa başladım.Nədənsə yağışı heç sevməzdim.Xüsusən də yaz aylarında onun tamam özgə bir qəddarlıqla yağdığını hiss edirdim.Lakin belə havalarda küçədə heç kimin olmamağı xüsusiylə zövqümü oxşayırdı.
     Özünəqapalı insanların hər zaman sakitlikdə uzun yollar getməyə ehtiyacı olur.Mən də o insanlarda biriyəm.Odur ki, bu bədbin yağışa dözərək yolumun uzadıb geniş Meydana doğru üz tutdum.
      İnsan həyatda uşaqlıq illərinə qayıtmaqdan, o qayğısız günlərin bütün həyəcanını qəlbində hiss etməkdən daha çox nə istəyə bilər ?! Bəlkə də elə o səbəbdən ayaqlarım hər fürsətdə məni bura gətirirdi.Üzərinə xatirələr hopmuş bu geniş meydan dəfələrlə yenilənsə də o xatirələr üzərindən silinmir, əksinsə uzaqlaşdıqca daha da çox işıq saçmağa başlayırdı.Taxta skamyalarından yağış süzüldükcə yadıma nənəmin qayğı dolu təbəssümü düşürdü.Rəhmətlik necə də səmimi və şən qadın idi.Kaş ki, mən də onun qədər möhtəşəm ola bilsəydim.